8. Post-it notes, fiszki i inne takie…

Poprzednio było coś dla kinestetyków-słuchowców, czyli dreptanie w rytm powtarzania, czy raczej powtarzanie w rytm dreptania. Dzisiaj wzrokowcy, ale i pozostali mogą skorzystać przy niewielkich ulepszeniach metody: karteczki, fiszki, post-it notes i tym podobne

Fiszki polecam robić SAMODZIELNIE, to lepiej niż korzystać z tych gotowych. Po poprzednich wpisach pewnie już wiecie dlaczego. Robiąc fiszki już się uczymy. Dając tam własne skojarzenia, robimy je idealnie pod nasz własny mózg

Aby ich nie pogubić od razu, polecam robienie ich w małych notatnikach kołowych . Łatwo je wtedy przekręcać, patrzyć z jednej i z drugiej strony. To bardzo wygodne. Dodawajcie obrazki , skojarzenia , przykładowe użycie w zdaniu, WYMOWĘ

I tu mały upgrade pod słuchowców: fiszki można robić w wersji na komórkę, a tam można też dodawać wymowę wyrazu Oraz info dla tych, którzy lubią uczyć się w ruchu : mały notatnik czy komórkę łatwo jest mieć zawsze przy sobie

Po genialne pomysły na naprawdę złożone skojarzenia odsyłam do: Co ludzie powiedzą: https://www.facebook.com/Coludziepowiedza.co

A na koniec zajrzyjcie do English with Lucy, filmik z gołębiem (hiszp. „paloma”)Do następnego napisania!

Pozdrawiam serdecznie!

Anita Drużkowska

tuEdu Centrum Językowe

7. Powtarzaj w rytmie kroków

Napisz odpowiedź

Powtarzaj w rytm kroków.

Znowu coś dziwnego A nie dla każdegoPrzypatrzcie się kiedyś małym dzieciakom… Jak wszystko powtarzają: czynności i słowa. Czasami wymawiają je na głos, a czasami w głowie. Bywa, że widać tylko, jak poruszają ustami, ale ewidentnie powtarzają bezgłośnie.

Uczmy się jak dzieciakiZ ich zapałem i radością poznawania nowego. Why notStąpając do rytmu, sylabizuj w głowie wyrazy czy regułki, które próbujesz zapamiętać. Chcesz na głos? No problem, mamy już na to sposób. Było o tym w którymś wcześniejszym wpisie: słuchawki na uszy i udajesz, że rozmawiasz przez telefon.

Albo jeszcze lepiej: nagraj się przy okazji, odsłuchuj nagranie i w ten sposób powtarzaj. Przy okazji sprawdzaj, czy dbasz o poprawną wymowę obcych słówek Mamy rytm, ruch, dźwięk, częściowo też i dotyk.

Dodaj jeszcze 2 litry wody dziennie, porządne posiłki i będzie idealnie. Mózg to uwielbia! A przy okazji spacerując dbasz o swoją formę. Znacie to, że dla zdrowia mózgu przydałoby się robić przynajmniej 7500 kroków dziennie?

Pozdrawiam serdecznie!

Anita Drużkowska

tuEdu Centrum Językowe

6. Zrób porządną ściągę

Napisz odpowiedź

Zrób porządną ściągę Co znaczy porządną? Ma w niej być wszystko, co ważne,ALE ma się zmieścić na 2×2 cm. Taki trik

Caaaały czas Present Simple poproszę mi tu zmieścić na 2x2cm. Żeby to zrobić, trzeba temat najpierw dobrze zrozumieć, a potem przedstawić skrótami myślowymi. O nich było przed weekendem (skróty myślowe w notatkach). Podejrzewam, że po zrobieniu takiej ściągi wcale nie będziecie już potrzebowali jej użyć…

Pomysł nie mój, po szczegóły zapraszam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=EE2yuD7_11Q

Pani Angelika M. Talaga, znana także jako Godmother, cudownie opowiada o co chodzi w tak zwanym GŁĘBOKIM PRZETWARZANIU. A skoro ona to już tak świetnie zrobiła, ja nie będę się rozpisywać.Polecam

P.S. Ściąganie jest nie fair. Don’t ever do it!Ale robienie ściąg w ramach nauki- popieram

Do napisania!

Anita Drużkowska

tuEdu Centrum Językowe

5. Muzyka w tle

Napisz odpowiedź

Istnieją badania na temat tego, jaki typ muzyki sprzyja falom mózgowym , ergo nauce. Wymienia się tutaj m.in. muzykę gotycką jako tą najlepszą do nauki.Próbowałam… I to nie dla mnie. Ale kto wie, może kiedyś…

Podczas nauki polecam słuchanie muzyki , którą dobrze znacie. Zwłaszcza tym, na których muzyka mocno działa, na przykład osoby o wysokiej wrażliwości (WWO, a z angielskiego HSP- Highly Sensitive People). Nowe utwory będą za bardzo zwracać Waszą uwagę, a chodzi o to, żeby stworzyć mózgowi naszemu kochanemu TŁO do pracy. Znajoma muzyka nie będzie Was rozpraszać.

CIEKAWOSTKA: muzyka dobra do nauki może niesamowicie ewoluować. Może nawet nie do końca być, hmm… w Waszym guście. Pamiętam, że na każdej sesji na studiach miałam swoją jedną ulubioną płytę . Tak, tak, to czasy dinozaurów, kiedy jeszcze nie było Spotify, tylko trzeba było pofatygować się do sklepu, żeby kupić płytę, a potem dbać, żeby się nie porysowała :-)

Często wybory mojego mózgu mnie samą zaskakiwały. Była Managga, Coldplay, muzyka z Harrego Pottera, Beyonce, Kings of Leon i kilka innych… Kto zna, ten widzi, że to są kompletnie różne rodzaje muzyki. A leciały non-stop podczas sesji, pomagały mojemu mózgowi się skupić. Na szczęście, dla moich współlokatorek, używałam słuchawek .

Dodatkowy trik polegał na tym, że bardzo chciałam tego słuchać. Muzyka to nieodłączny element mojego życia (pisząc ten wpis mam na sobie słuchawki). Nawet jeśli już skończyłam jakąś część notatek, to pracowałam dalej po to tylko, żeby móc jeszcze chwilę posłuchać. Macie podobnie?

UWAGA Bardzo, BARDZO pilnujcie głośności muzyki, zwłaszcza w słuchawkach. Nie można z tym przesadzać, bo łatwo sobie zrobić krzywdę na całe życie.

Polecam też zainwestować w porządne słuchawki , takie zakrywające całe uszy (headphones, a nie earphones). Te wkładane do uszu mogą powodować ból głowy- i znowu: zwłaszcza u osób o wysokiej wrażliwości. U WWO nie chodzi tylko o emocje, ale przede wszystkim o wrażliwe zmysły, a tutaj aż dwa: słuch i dotyk . Rozpychane słuchawkami uszy potrafią „wrażliwca” naprawdę boleć…

Pytanko: Jaki jest Twój wybór jeśli chodzi o muzykę w tle do nauki?

No napisania!

Anita Drużkowska

tuEdu Centrum Językowe

4. Notatki i skróty myślowe

Napisz odpowiedź

NOTATKI… Jak je robicie?

Tekst zapisany od prawej do lewej to NIE jest ulubieniec naszego mózgu . Mózg woli obrazki, kolory czy podkreślenia . Rysowane mogą być całe nasze notatki. Kto dzisiaj nie zna Mind Map…? Ten szybciutko pyta Wujka Google i dokształca się To tylko jedna z metod wizualnego przedstawienia treści. Tego jest o wiele więcej. A najlepsze sposoby, to nasze własne. Będą idealnie skrojone pod nasz mózg

Dlatego ponawiam propozycję: eksperymentuj! Zapisz się na szkolenie z robienia notatek wizualnych. Szukaj i czytaj

Jak to działa

Czasami wystarczy jeden obrazek na marginesie książki. Powtarzając przeglądamy książkę i nasze obrazki na marginesie. Jeśli wiem o co chodziło, to już połowa sukcesu. Teraz wystarczy sprawdzić, czy POTRAFIĘ. Czyli nie tylko czy CZUJĘ co tam w książce było, ale przede wszystkim czy POTRAFIĘ to samodzielnie powiedzieć.

Krok kolejny to NOTATKI do NOTATEK Tak, tak, dobrze czytasz. Tworzymy jeszcze większe skróty myślowe. Czyli w zeszycie mamy tekst plus obrazek.

Rada: Robiąc notatki korzystaj z zeszytów o większym formacie. Pisz przez środek zostawiając sobie DWA marginesy po obu stronach. To tam będziesz mógł zamieścić obrazki albo pojedyncze hasła, czyli miejsce na notatki do notatek.Niektórzy wybierają inną opcję. Przeważnie wtedy, kiedy robi się notatki na szybko z tego co się słyszy. Zapisują wyłącznie prawą stronę w zeszycie, a lewa służy potem do uzupełniania zapisków o to, co doczytamy.

Rada nr 2:Pisz też z jakiej książki i z której strony pochodzą informacje w notatce. Jeśli przed samym egzaminem okaże się, że nie za bardzo coś kojarzysz, będziesz od razu wiedzieć, do czego wrócić. Autoreklama Gramatykę angielską uczę w obrazkach. A że przy okazji korzystam z podstawiania do wzoru, osi i wykresów, nazwałam tej mój sposób: Gramatematyka. Kto ciekawy, zapraszam do kontaktu.

Się rozpisałam! Ale teraz wiadomo, skąd tyle obrazków w moich wpisach

Do napisania!

Anita Drużkowska

3. Sprzątaj.

Napisz odpowiedź

Sprzątaj

Mam nadzieję, że znowu główkujesz, co ma tytuł z dzisiejszego dnia do uczenia się. Bo jeśli tak, to oznacza, że zaangażowałeś już mózg Czyli cel osiągnięty Twoje komórki mózgowe (o ile mogę się tak wyrazić) są zainteresowane i gotowe do pracy

Ale dlaczego akurat sprzątanie? Ponieważ to jedna z wielu czynności, które wykonujemy automatycznie. Weszło nam to już w krew, jak to czasem ujmuję . Nie musimy się zastanawiać nad tym, jak poruszać ręką, żeby odkurzyć mieszkanie czy umyć łazienkę. Po prostu to robimy. Są badania, które potwierdzają, że działając „na automacie” nasze mózgi cudnie porządkują nową wiedzę. Systematyzują ją, czyli jak to lubię ujmować: wkładają informacje do odpowiednich szufladek w mózgu.

Pewnie myślisz teraz, że jest sporo rzeczy, które wolałbyś robić „na automacie”. Niekoniecznie sprzątać… Ale, ale, jeśli można połączyć pożyteczne z pożytecznym, to dlaczego nie? Będzie porządek w domu i w głowie.

Przetestowałam na sobie. 40 minut nauki, a potem odkurzanie. Kolejne 40 minut robienia notatek i łazienka czysta. A w trakcie sprzątania w głowie powtarzały się słówka, zdania czy teorie. Rysowały się nowe sposoby ujęcia zagadnienia. Skróty myślowe. Automatycznie . Kiedy następnego dnia wracałam do notatek , wystarczyło już tylko rzucić okiem . Szybka powtórka i upewnianie się, że kojarzę, że zapamiętałam. A nie kucie.

RADA: Wyczuj swój styl. Czy odpowiada Ci system 40 min nauki + sprzątanie, czy może wolisz 30 minut, a może 60. Możliwe, że to będzie zależeć od przedmiotu, albo nawet od samej tematyki.

Nie polecam też sztywnego trzymania się timera . Załóż sobie, że jeśli zadzwoni, gdy minie ustalone 40 minut, ale Ty masz jeszcze chęć, żeby coś dokończyć- to dokończ. Jeśli z kolei temat skończył się przed czasem, dajmy na to te pięć minut- to idź sprzątać. Nie szukaj na siłę czegoś tylko po to, żeby dotrwać do dzwonka timera. To ma być pomoc, a nie reżim.

Jak tam moje „niestandardowe” mózgi ? Ktoś ma ochotę spróbować?

Do napisania!

Anita Drużkowska

2. Mów do siebie!

Napisz odpowiedź

Mów do siebie Hmm… Pani Anita namawia do szaleństwa! Każe mówić do siebie I pewnie jeszcze usłyszeć głosy.

Dokładnie tak!

Rozmawianie ze sobą to świetne symulacje. Dodatkowo mamy pewność, że poruszamy właśnie te tematy, z których kiedyś skorzystamy w prawdziwej rozmowie

Z moimi uczniami miewamy takie „przerywniki” na zajęciach, kiedy dopytują o coś kompletnie niezwiązanego z lekcją

A jak to powiedzieć

A jak tamto

Bo tak sobie próbowałem/-am to powiedzieć i nie wiedziałem/-am jak…

Z tematem lekcji może nie jest to związane, ale to właśnie ten język, który byłby im przydatny w prawdziwej rozmowie. A ile sama się nauczyłam podczas takich „przerywników”!

Kiedy i jak mówić do siebie

I to właśnie jest magia tej metody Możesz mówić do siebie i symulować rozmowy kiedy tylko chcesz, kiedy się ubierasz rano do szkoły czy pracy, kiedy robisz makijaż, golisz się, myjesz naczynia, idziesz do pracy czy szkoły, kiedy jedziesz autobusem…

Moja rada:

Miej przy sobie notatnik / komórkę, w której zapiszesz te słówka i wyrażenia, z którymi w danym momencie nie jesteś w stanie sobie poradzić. Sprawdź je potem, albo zapytaj swojego nauczyciela

! Ostrzeżenie:

Istnieje spore prawdopodobieństwo, że tak się zaangażujecie, że zaczniecie mówić na głos Warto najpierw uprzedzić domowników, żeby nie chcieli Was z miejsca wysłać do psychiatry. A w miejscach publicznych wystarczą słuchawki na uszy i udajemy, że do kogoś dzwonimy

I co myślicie o wprowadzeniu małego szaleństwa do swojej nauki? Będziecie mówić do siebie?

Do napisania!

Anita Drużkowska

1. Rób na drutach

Napisz odpowiedź

Postanowiłam zacząć od czegoś, co otwiera szerzej okno na świat uczenia się. A wręcz wyprowadza nas całkiem na zewnątrz i karze porządnie się rozejrzeć.

Bo co ma robienie na drutach do nauki? No właśnie wiele!

Kiedy z Wami rozmawiam podczas spotkania organizacyjnego przed rozpoczęciem kursu językowego, kiedy ustalamy cele i priorytety, zawsze pytam:

jak uczyłeś się do tej pory

co było najbardziej skuteczne

I przeważnie słyszę standardowe odpowiedzi: przerabiam podręczniki, czytam, słucham, podkreślam, tłumaczę, robię listę słówek, oglądam filmy po angielsku. I wszystko to jest jak najbardziej ok. To też działa, na jednych bardziej, na innych może nieco mniej.

ALE można INACZEJ.

Można na przykład robić na drutach Historię o dziewczynie, która w ten właśnie sposób się uczyła usłyszałam na studiach. Nie robiła notatek, nie zakuwała. Podczas wykładów robiła na drutach. Można się spodziewać, że uczyła się przez słuch i ruch. Można zakładać, że robótki pomagały falom mózgowym wejść na odpowiednią częstotliwość. Wprawić się w idealny nastrój do nauki, kiedy doświadczamy równowagi między rozluźnieniem i skupieniem.

A z dzisiejszego wpisu chcę, żebyście wynieśli jedno:

NIGDY NIE WIESZ, CO NA CIEBIE ZADZIAŁA

Masz trudności w szkole? Nie rozumiesz? Możliwe, że masz po prostu „niestandardowy” mózg. I nawet najlepiej sporządzone pomoce wizualne będzie można wyrzucić do kosza.

Eksperymentuj! Czytaj o mózgu, a potem sprawdzaj, co na Ciebie działa. I dziel się tym Inne „niestandardowe” mózgi będą Ci wdzięczne za pomysły i chętnie też przetestują.

Do napisania!

Anita Drużkowska

A Ty jak się uczysz?

Napisz odpowiedź

Jak się uczysz?

Czy wiesz, że można się uczyć zupełnie niestandardowo? I co najważniejsze, może właśnie Ty potrzebujesz dla siebie takiego niezwykłego sposobu? Eksperymentuj!

O wzrokowcach i słuchowcach wszyscy już chyba słyszeli. Może nieco rzadziej o dotykowcach i kinestetykach. A mamy jeszcze teorie związane z półkulami mózgu, płeć mózgu, głębokie przetwarzanie…

I chociaż niektóre „teorie mózgowe” są z lekka obalane (albo przynajmniej udoskonalane o nowe odkrycia), to jedno pozostaje niezmienne i będę to powtarzać aż do znudzenia!

Mózg uczy się rzeczy przydatnych. A za przydatne uznaje to, co się często pojawia. Co się POWTARZA.

Pomyśl… ze wszystkim tak jest. Jeśli często pieczesz, wkrótce znasz na pamięć wszystkie ulubione przepisy. Jeśli często jeździsz autem, zapamiętujesz ulice. Jeśli często używasz języka obcego- staje się to naturalne, automatyczne. Bo mózg uznaje to za przydatne! Ot cała filozofia.

No ale jak konkretnie? Lista słówek? Wkuwanie?

NIE.

A przynajmniej nie do końca W najbliższym czasie przybliżę Ci kilka niecodziennych metod. Kto wie, może właśnie takiej potrzebujesz…?

Do napisania!

Anita Drużkowska

Dwa światy

Napisz odpowiedź

Ostatnimi czasy gromadzę dodatkowe doświadczenia zawodowe. Do tej pory byłam tylko korepetytorem. I z pełną świadomością piszę, że TYLKO korepetytorem. Natomiast od zawsze podziwiałam nauczycieli szkolnych. Między innymi dlatego, że pochodzę z nauczycielskiej rodziny i wiem, jak nauczycielskie życie wygląda od kuchni. Teraz podziwiam ich jeszcze bardziej.

Tytułowe dwa światy. W jednym mamy cudownego korepetytora, a w drugim beznadziejnego szkolnego nauczyciela. To może zajrzyjmy do tej nauczycielskiej kuchni…

Do korepetytora przychodzi przeważnie ktoś, kto czegoś chce. Albo poprawić ocenę. Albo wiedzieć więcej. Albo w końcu zrozumieć. Bo tam w szkole nie zrozumiał, ale tutaj na korkach to już na pewno zrozumie. A ta pani w szkole, to w ogóle nie umie tłumaczyć. Beznadziejna jest. Czepia się. Za dużo wymaga. Ocenia niesprawiedliwie. Robi nudne lekcje. Uczeń korepetytora czegoś CHCE- czyli ma motywację.

A do szkoły przychodzi ktoś, kto MUSI. I to jest zasadnicza różnica.

Nauka to PROCES, w który zaangażowanych jest wiele osób. Sam uczeń, chociaż o niego tu się rozchodzi, to tylko Punkt środkowy. Punkt. A wokoło tłum: rodzice, rodzina, przyjaciele, rówieśnicy i ten nieszczęsny nauczyciel szkolny. Co się stanie, jeśli wszyscy wokół naszego Punktu opowiadają, że nauczyciele szkolni to ludzie, którzy nie dostali pracy nigdzie indziej? Jeśli rodzic pyta niby retorycznie: co ta baba czy ten gość wymaga, dodając: co za idiota? Co, jeśli rówieśnicy urządzają sobie zawody w „kto ma gorsze oceny, ale jednak przejdzie z klasy do klasy?”

Nauka to CIEKAWOŚĆ. Z początku maluchy zainteresowane są praktycznie wszystkim. Czego by im się nie pokazało. A szczególnie interesujące są rzeczy i czynności związane z życiem dorosłych. Bo chcą być jak my, dorośli. I znowu: CHCĄ.

Nauka to CZAS, WYTRWAŁOŚĆ i SAMODZIELNA praca. Dla niektórych na luzie, bo akurat kanały, których używają do nauki są dość standardowe, podchodzą pod większość metod nauczania. A dla innych harówka jak w kamieniołomie. Możliwe, że ich mózgi pracują inaczej, nie są kompatybilne z metodami nauczyciela. A nierzadko chodzi o jakieś deficyty. Tak czy siak, sprawiedliwości nie ma. Ale zarówno w pierwszym, jak i w drugim czy trzecim przypadku, SAMO się NIE zrobi.

Nauka to ZAUFANIE. Działa, kiedy młody człowiek ufa rodzicom czy nauczycielowi, że przekazują im taką wiedzę, która im się w jakiś sposób PRZYDA. Że będzie im w życiu rzeczywiście potrzebna. Chociaż z aktualną podstawą programową, to niektóre rzeczy przydadzą się chyba wyłącznie do zdania egzaminów, no ale… Nie o tym chciałam dzisiaj napisać.

Wystarczy, że uczeń ZAUFA nauczycielowi. Nie będzie wtedy pytać „czy ja to muszę robić?”. Zrobi. Nie będzie się wkurzać, że zadanie trudne czy żmudne. Zrobi. Czy może zrobi je będąc po prostu z lekka wkurzonym. Zaufanie to PEWNOŚĆ, że nauczyciel wie, co robi. To poczucie bezpieczeństwa, że prowadzi mnie do egzaminów i do dorosłości ktoś kompetentny. To pewność, że ta osoba wesprze mnie w chwili zwątpienia, załamania sił i motywacji. Ktoś, kto nie przekreśli mnie, tylko stanie na rzęsach, żebym zrozumiał.

W szkole jest ten, co wymaga. Na korkach jest ten, co pomaga. To powszechne przekonanie. Nie tylko wśród uczniów, ale także wśród przeważającej części rodziców. Niestety…

A ja zapytam… Co, jeśli to jedna i ta sama osoba, tylko w dwóch kompletnie różnych światach?